Een kort verslag

Mijn hemel! Hoe moet ik dit nu gaan vertellen. Ben pas 3 dagen weg, of 4? Geen idee. Het lijkt een eeuw geleden dat ik mijn moeder huilend vast had. Het afscheid was erg moeilijk, maar na de gates werd ik meteen opgevangen door mijn reisgenoten. De eerste vlucht duurde 13 uur. We zijn even gestopt in Bangkok en daarna door naar Taipei. Naar Tapei duurde nog eens 4 uur. Toen zijn we opgehaald door een taxi en hadden we 7 uur de tijd om bij te komen. Bij komen?! Zwemmen en de omgeving verkennen denk! Taipei was even een diepte puntje voor mij. Iedereen met mondkapjes, arm en onverzorgd. Ik kwam aan en de taxi rit reed ons door een grijze verlaten vervallen omgeving. Bij het uitstappen had ik ongeveer een uur moeite om niet over te geven. Wat een stank. Na dat ik en de dames ons daar over heen hadden gezet besloten we naar het zwembad te gaan. Weer een teleurstelling. Een ijskoud heel ondiep badje. We hebben er maar een lolletje van gemaakt. Wat hadden we er dan van verwacht, zeiden we?! Een groot buitenbad met cocktails. De naïviteit waarmee je op reis gaat.

Vervolgens een laatste lange vlucht van 10 uur naar Sydney. Dee keer eindelijk 2 uurtjes kunnen slapen. Tijdens het landen voelde je de spanning en in het vliegtuig. Ik vond het zo eng, dit was de bestemming waar ik een jaar ging blijven. Eenmaal aangekomen op het vliegveld moesten we nogmaals door vier beveiligingen heen maar gelukkig zonder problemen. Onze reisleiders stonden ons op te wachten. Ik kon me niet bedwingen toen ik de zon zag schijnen. Ik rende naar buiten en er volgden meteen meer. We hebben een sigaretje gerookt onder een kerstboom van 10 meter hoog zonder iets te zeggen. Alleen gelukzalige kleine glimlachjes, en dat zei meer dan genoeg!

Eenmaal in de taxi onderweg naar het opera house zat ik naar het open raam in de auto. Snel mijn zonnebril opgezet en mezelf verbaasd over waar ik was. Een traan van gelukt. Het gevoel van trots overviel me. Ik merkte dat ik me al heel lang niet zo had gevoelt. De laatste keer was denk ik toen ik mijn circus diploma haalde. Ik vind het een moeilijk gevoel, trots zijn op mezelf, maar ik voel het toch echt. (zit u weer te huilen, terwijl er 12 mensen om mijn heen zitten kaarten <3)

We hebben een tour gehad, om 11 uur s'ochtends met al 2 nachten geen slaap. 31 graden, meteen verbrand maar alles waard. 18 mensen die er allemaal niks van begrepen. Ja, deze plek op aarde bestaat echt! Manly! Daar MOET je zijn geweest. Het hoort bij Sydney, maar ligt een half uurtje met de manly ferry van Sydney af. De clichés zijn waar. Zon, zee, strand, beach boys met blond haar (en leuke joh!!) en iedereen is hier vriendelijk!

Het mooiste vind ik dat je hier meteen beloond word voor je gedrag. Iedereen helpt elkaar en als je een ander helpt krijg je er direct een grote glimlach en knuffel voor terug, zo hoort de wereld te zijn. Dit is wat ik zocht. Dit vult het gat in mijn hart. Geen relatie, geen goede carrière maar gewoon, even iets meer doen voor een ander en de zon in je rug.

Het hostel is super leuk! 18 leuke mensen met een eigen soort van plan. Ik blijf hier tot woensdag vroeg, en dan ga ik waarschijnlijk met Arn naar Melbourne met de grey hound bus. Na al dit positieve, wil ik ook nog wel even benoemen dat ik nog steeds verdrietig en bang ben. But help will Always be given to people who ask for it, een mooie zin uit harry potter 2.

Ik heb echt nog een hele hoop meet te vertellen maar ga nu verder met, LEVEN!